Największe, a może najbardziej popularne(z naciskiem na „pop”) nagrody filmowe rozdane. Internet pękał w szwach od informacji, kto, za co, w jakiej kategorii… Mam to szczęście, że większość z filmów fabularnych obejrzałam, wiec mogłam skonfrontować własne typy z tymi akademickimi. Żałuje, że Leonardo di Caprio(„Wilk z Wall Street”) nie został najlepszym aktorem(w moich oczach:) jest nim od dawna), jednak nie miał szans z rewelacyjną rolą Matthew McConaughey’a, który zagrał chorego na AIDS robotnika z Teksasu w filmie ” Witaj w klubie”.
To przyznaję. Jestem także pod wrażeniem Jareda Leto, który również grał w tym samym filmie i także dostał Oscara – za rolę drugoplanową. Jared Leto jest frontmanem zespołu 30 seconds to mars i gdyby nie okrutnie drogie bilety, to pojechałabym na koncert, który będzie w tym roku w Polsce. Polecam! Jednak dziś chcę podzielić się refleksją na temat filmu dokumentalnego, nominowanego do Oscara w tej kategorii, „The act of Killing” tłum. „Scena zbrodni”.Film nie otrzymał nagrody. Filmu nie widziałam jeszcze, natomiast w zwiastunie zdążyłam przeczytać motto, którym są słowa Woltera: ” Zabijanie jest zabronione, chyba że zabija się wielką liczbę i przy dźwiękach trąb”. To wystarczyło, bym zaczęła szukać jakichkolwiek informacji o filmie. Znalazłam. Przeczytałam w Gazecie Wyborczej( 1-2 marca)krótką recenzję Tadeusza Sobolewskiego(pisałam kiedyś, dlaczego jest dla mnie tak ważnym znawcą kina) oraz wywiad z reżyserem filmu, Joshuą Oppenheimerem. Teraz zrobię wszystko, by film obejrzeć. Piękny film o zabijaniu. Indonezja to kraj piękny, który kusi wczasami i urokami egzotyki. W tym kraju w latach 60.
wymordowano milion ludzi, by stał się takim krajem. A dawni mordercy teraz nim rządzą. Na koniec cytuję słowa reżysera, który mówi do publiczności: ” Nie życzę wam przyjemnego odbioru. To film o tym , czym jest człowiek”. Dzięki takim dokumentom, nabieramy coraz to większej świadomości tego, by kategorycznie sprzeciwiać się złu i politykom spod znaku Putina.
Wasza L.L.
]]>Jest takie przysłowie, które każdy z nas zna już od przedszkola: „Książka, to najlepszy przyjaciel”.Hmm… Takie to oczywiste, a jednocześnie zagadkowe. Spróbuję rozwiązać tę zagadkę przyjaźni z książkami. Książki po prostu są. Jest ich niezliczona mnogość. Wchodząc do księgarni, często dostaję zawrotu głowy. Która wybrać? Której zaufać? Czy na pewno znajdzie się w tej książce coś, czego szukam? Znam siebie i swoje upodobania, wiec z wyborem książki nie powinno być problemu. Ostatnio książek, które nadają na tych samych falach, co ja, jest bardzo wiele.Ja ofiaruję im siebie, swą ciekawość, czas i bliskość. One dają mi odpowiedzi na trudne pytania, oczyszczają mnie, działają niemal jak katharsis. Po przeczytaniu historii , od których „włosy stają dęba”, moje własne problemy jakby zmniejszają się i mówię wtedy:”Ej, nie jest tak źle.
Dasz radę. Spróbuj spojrzeć na to z innej strony”. To są dla mnie te wartości, które świadczą o przyjaźni. Wartość czytania. Z drugiej strony poznawanie książkowych , niezwykłych światów, pełnych fantazji, cudownych i magicznych. Rozrywka zapewniona dzięki wydarzeniom, które nigdy nie będą miały miejsca w naszym, często aż do bólu zwykłym i szarym świecie(„Władca pierścieni”:). Myślę, że argumentów na poparcie tezy o przyjaźni mojej z książkami jest już wystarczająco wiele, dlatego też chcę zaproponować Wam, kochani czytający
i zaczynający być może tę niezwykłą przygodę, kilka tytułów, po które warto sięgnąć. Na pierwszym miejscu(choć nie jest to ranking) postawcie na książkę Jerzego Pilcha „Pod mocnym aniołem”. Powód: oto historia człowieka, który pije tak bardzo,że nie potrafi przestać i nie widzi w tym żadnego problemu. Zresztą jest w tej opowieści wiele postaci, których dotknął problem alkoholizmu. Coś, co dodatkowo przemawia za przyjaźnią z tą książką, to fakt, że Wojtek Smarzowski zrobił na jej podstawie film o tym samym tytule. Na pewno znacie wcześniejsze filmy pana Smarzowskiego: Wesele, Dom zły, Drogówka, Róża… O filmach napiszę następnym razem:)
Druga książką, z którą się zaprzyjaźniłam w ubiegłym roku, jest „Ciemno, prawie noc” Joanny Bator. Dlaczego? Nie napiszę dziś o tym. Powiem tylko,że po jej przeczytaniu zamarłam. Mistrzostwo świata i…. Nagroda Literacka Nike:) Przeczytałam też ” Piaskową Górę ” i ” Chmurdalię”(autorka ta sama), i pojechałam do Wałbrzycha w sierpniu zobaczyć, czy to miasto jest takie, jak je opisała.Jest.
Przyjaźń z książkami jest cenna.
No wierzcie mi na słowo:)
Wasza L. L.
Lidka Latusek
Postanowiłam ten artykuł umieścić w temacie języka polskiego, gdyż jestem przecież nauczycielką tego przedmiotu 
Edukacja filmowa od kilku lat na stałe gości na moich lekcjach. Jest to efekt osobistych przemyśleń na temat nowego widzenia świata w szkole, podejmowania trudnych tematów, ale przede wszystkim zainteresowania młodych ludzi literaturą dzięki filmowym adaptacjom dzieł. W związku z powyższym przystąpiłam do projektu” Nowe horyzonty edukacji filmowej”, o czym przeczytacie poniżej…
Zainteresowanie młodzieży sztuką filmową jest, ku mojej radości, ogromne. Edukacja filmowa umożliwiła uczniom naszej szkoły dotarcie do filmów, których nie można obejrzeć w wielkich salowych kinach. Jest to kino zaangażowane, z wyższej półki, do której nie sięga się z marszu. Potrzebny jest swego rodzaju przewodnik. Nowe horyzonty dały nam tę możliwość i w ubiegłym roku szkolnym od października do czerwca, raz w miesiącu jeździliśmy do Olesna, by za 8 zł. obejrzeć filmy poruszające ważne dla młodych ludzi problemy tolerancji, inności, akceptacji bądź jej braku, roli religii we współczesnym świecie.
Oto tytuły filmów z ubiegłorocznej edycji projektu:
1. Fanatyk reż. H. Bean (USA 2001)
2. Klasa reż. L. Cantet (Francja 2008)
3. Wojna w twoim telefonie reż. F. Piasecki Poulsen ( Dania 2010)
4. Combat girls. Krew i honor reż. D.F. Wnendt (Niemcy 2011)
5. Na krawędzi nieba reż. F. Akin ( Niemcy, Turcja, Włochy 2007)
6.Berlin Calling reż. H. Stohr (Niemcy 2008)
7. XXY reż. L. Puenzo (Argentyna 2007)
8. Droga na drugą stronę reż. A. Damian (Polska, Rumunia 2011)
9. Zakazane owoce reż. D. Karukoski (Finlandia, Szwecja 2009).
Niestety, nie zawsze mogliśmy pojechać na projekcję, ale tytuły nieobejrzanych filmów są dostępne na stronie www.nhef.pl
Nie chcę Was zanudzać informacjami na temat projektu, jednak powiem , iż uzyskał on nagrodę Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej za najlepszy program edukacji filmowej 2011 roku i popierają go wybitni twórcy sztuki filmowej. Poza tym po każdej projekcji otrzymywałam scenariusz i konspekty do lekcji j. polskiego, godz. wych. czy wiedzy o kulturze, dzięki którym możliwe było omówienie filmu i problematyki, którą podejmował.
Uczniowie naszej szkoły uczestniczyli w projekcie już w roku szkolnym 2011/2012 i z tamtego okresu pochodzą tytuł filmów , o których gorąco dyskutowaliśmy w każdej wolnej chwili : Jabłka Adama i Tlen.
Pod koniec roku szkolnego 2012/2013 uczestnicy projektu w naszej szkole wybrali najlepszą piątkę filmów projektu:
1. Jabłka Adama
2. Fanatyk
3. Tlen
4. Wojna w twoim telefonie
5. Klasa.
Oczywiście w tym roku szkolnym projekt również rusza od października. Mam nadzieję,że do wszystkich potrzebnych informacji dotrzecie dzięki nauczycielowi, który zgłosi Was do projektu. Szkoda ,że nie możemy wykorzystać do projekcji naszego małego kina w Praszce… Ja ze swojej strony gorąco Was , kochani uczniowie, zapraszam do aktywności filmowej w każdym jej aspekcie.
Aha, nasza szkoła otrzymała certyfikat uczestnictwa w projekcie, który z pewnością możecie obejrzeć wśród innych wywieszonych na ścianie obok sekretariatu szkoły!
Zapamiętajcie adres strony projektu www.nhef.pl
Powodzenia!
Wasza L.L.